rozmarzenie — n I 1. rzecz. od rozmarzyć. 2. «stan błogiego marzenia» Rozmarzenie widoczne w czyichś oczach. Słuchaczy koncertu ogarnęło rozmarzenie … Słownik języka polskiego
upoić — dk VIa, upoję, upoisz, upój, upoił, upojony upajać ndk I, upoićam, upoićasz, upoićają, upoićaj, upoićał, upoićany «napoić kogoś alkoholem aż do utraty przytomności; o alkoholu: przyprawić kogoś o utratę przytomności» Upoić winem, koniakiem.… … Słownik języka polskiego
marzący — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. IIb {{/stl 8}}{{stl 7}} wyrażający rozmarzenie, zadumę; rozmarzony : {{/stl 7}}{{stl 10}}Marzące oczy, spojrzenie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nastrojowość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. nastrojowośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} bycie nastrojowym; poetyczność, romantyczność, rozmarzenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nastrojowość poezji, muzyki. Nastrojowość wnętrza. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
upojny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} taki, który wywołuje stan upojenia, wprawia w zachwyt, rozmarzenie; upajający, oszałamiający, odurzający : {{/stl 7}}{{stl 10}}Upojna noc. Wdychali upojną woń wiosennego kwiecia. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień